Ixquisis op zondag.We hebben een beetje een vreemde week achter de rug met niet minder dan drie doden.
Woensdagavond werd ik bij een vrouw geroepen die al twee dagen aan 't bevallen was. Chris en Sarah waren er op dat moment niet maar 't was niet ver dus ging ik al door. Dat niet ver zijn is hier relatief en uiteindelijk zat ik in een donkere hut op toch wel een half uurtje stappen van Pojom en natuurlijk had ik vanalles meegebracht behalve mijn zaklamp. Op een houten plank tussen de kippen lag de vrouw (allé meisje, 18 jaar). Niet veel contracties meer, hoofdje wel te voelen, eerst geen hartslag te vinden. De vroedvrouw die er eerst was, verdween plots spoorloos. Gelukkig kwam er steeds meer volk kijken en waren er daar enkelen bij die wel Spaans spraken. Dus iemand teruggestuurd naar Pojom om de auto en Sarah. Sarah is nog stagiaire maar heeft voor ze naar hier kwam veel bevallingen in Mexico gedaan. Samen vonden we dan iets wat misschien toch de hartslag van de baby was en beslisten we naar onze clinica in Pojom te gaan. De vrouw was natuurlijk beter af geweest in Huehuetenango maar dat was nog 7 uur rijden. In de clinica gaven we een infuus om weeën terug op te wekken en na lang en bang wachten werd om 1u 30 's nachts de baby dood geboren. De oma hield de baby nog even vast en toen lag hij plots ergens op een stoel, geen mens die er iets over zegt of er om treurt... De familie is blij dat de vrouw het overleeft... De dagen nadien kreeg de vrouw nog meer complicaties en wilden wij alsnog dat ze naar Huehue ging maar de familie is daar zo bang voor dat ze naar huis vertrokken... Misschien gaan we wel nog eens langs.
Dezelfde nacht is er ook een overleden jongeman overgebracht vanuit Mexico, uit een raam gevallen in dronken toestand. In het huis van de jongen was wel een rouwplechtigheid maar de begrafenis zelf stelde niet veel voor: enkel gepalaver hoe ze de kist best in het graf kregen, en af en toe nog eens door het raampje in de kist piepen om zijn gezicht te zien... Ook daar geen zichtbaar verdriet. Heel vreemd allemaal voor ons.
En dan gister hoorden we dat er nog een meisje gestorven is. Een kleine twee weken terug stuurden we haar naar Huehue met een heel grote lever en erg ziek. Deze mensen zijn uiteindelijk wel gegaan maar waren blijkbaar al een paar dagen terug. Wat er gebeurd is en waarom ze ons niet meer geroepen hebben, weten we nog niet.
De dood hoort hier dus nog veel meer bij het leven dan in Europa.
Enkele graven op het kerkhof.
Deze week gingen Tosca en Lotte vaak spelen bij hun vrienden thuis. Ze hebben wel verdriet als ze zien hoe de kinderen hier met de puppy's omgaan. Ze worden overladen met geschenkjes zoals snoep en paternosters.
Normaal zouden ze vanaf morgen naar school gaan maar we horen net dat er morgen alleen nog maar een vergadering is voor de ouders, misschien begint de les dinsdag, anders woensdag. Rik zal dan Engelse les geven.
Het ziet eruit als een idyllisch buitenverblijfje maar het krioelt er waarschijnlijk van de parasieten...
Over de loopbrug in Ixquisis.Het weer blijft wisselvallig, het droge seizoen komt hier elk jaar later...
Maar de enige die daarover klagen zijn de Europeanen... Ondanks alle miserie lijken de mensen hier gelukkiger, er wordt hier in elk geval meer gelachen en de mensen zijn altijd vriendelijk en hebben tijd voor elkaar...
Vele groeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten