Hallo allemaal,hier ons eerste berichtje na een gevecht met blogger en oude laptops op zonneënergie.
onze reis met de chickenbus viel al met al mee, toch weer 6uur in een hels lawaai, mexicaanse muziek er bovenuit schallend. gezellig op elkaar gepakt, met kuikentjes op schoot.
het zien van een reserve ophanging achter in de bus gaf ons niet veel vertrouwen! en het was ook ongelooflijk waar de bus allemaal over heen moest rammelen, steeds hoger en hoger.
in san mateo ixtatan op 27OO m moesten wij eruit. een 'hotelletje' gezocht en ons aan een plaatselijke soep gewaagd. we waren de bezienswaardigheid van de dag.
volgende ochtend lang moeten wachten op een auto richting pojom en terug 3 uur over 35 km. valeska en aiko vooraan en de rest achterin de toyota pickup, samen met 12 anderen.
de weg slingerde door de bergen met tropische bebossing.
eindelijk in pojom!! het dorp is kleiner dan wij verwachtten en echt letterlijk aan het eind van de wereld en de beschaving. we maakten kennis met chris uit Limburg die hier de administratie waarneemt en met Kristina een Duitse dokteres (ze zegt: "muchos saludos").
boven de kliniek is een verblijf voor de vrijwilligers, we installeerden onze muskietennetten onder de golfplaten.
onze eerste wandeling in het dorp was een belevenis, zowel voor ons als voor de pojommers.
de mensen gierden van het lachen en voelden aan tosca's haar en armen.
heel triest: mensen leven in krotjes tussen de varkens en het vuil; alles in schril contrast met de prachtige natuur.
Valeska maakte al kort kennis met manier van consulta's voeren en de promodores de salud die moeten opgeleid worden. De samenwerking met Kristina is heel fijn. Alles neemt veel meer tijd in beslag: vertaling van maya taal naar Spaans, zoeken wat er is van medicatie, veel uitleg...
Tosca en Lotte ravotten graag met de lokale jeugd (vooral de jongens), liefst aan de oever van de rivier. Aiko heeft het moeilijker: ze hangt de hele tijd aan Valeska en wil niet altijd veel eten.
Eten is hier een avontuur op zich: wat is er beschikbaar in het dorp?? De lokale bevolking eet drie maal per dag tortilla's met bonen. Wij zullen hier vééél spaghetti met tomatensaus eten! Gelukkig krijgen de kinderen af en toe bananen of appelsienen van hun aanbidders!
De laatste twee dagen waren hier Canadese oogartsen, we zagen 170 lokale mensen om hen te voorzien van oogdruppels of bril!
Het weer was tot nu toe zeer aangenaam, met koele nachten, nu is het wel aan het regenen.
Later meer! Het wordt hier in elk geval een interessante levenservaring!
Que les vaya bien!
Lotte in topje voor de kliniek, rechts boven slapen wij.
Het leven in een naburig dorp, Yalambolop.
Wachten op vervoer in San Mateo, zie je al onze bagage?!
2 opmerkingen:
Ik vind het zeer mooi wat valeska en haar gezin doen
hoi hoi
en wat doet rik allemaal ?? van hem geen nieuws ? heeft hij zijn kleine soldaatjes eigenlijk mee of maken ze dat daar ook ?? hier kunnen we morgen misschien op den damse vaart stappen ..vandaag vlieg je er nog af van de politie en die heeft veel werk om mensen er af te borstelen ..nog steeds vree koud dus ... kusjes aan de kindjes ( voor degene die willen natuurlijk !!! ) daaaag tom en co
Een reactie posten