Eindelijk ... de zomer.

De laguna bij Yalanhuitz.

Ola amigos,

Na een gevecht met een oude laptop met als resultaat dat de volledige tekst weg was, nieuwe poging op andere laptop.

Alweer een week voorbij, de tijd vliegt.

Vorige week al enkele mooie dagen, dus zwemmen in de rivier en ik (Valeska) ben zelfs eens met Hanne gaan joggen! Dat begrijpen de mensen hier al helemaal niet vrees ik.

Tosca en Lotte gaan (niet dagelijks) verder naar de les. Lotte zingt vrolijk de liedjes mee zonder ze te begrijpen maar klaagt wel dat ze zo weinig leren... Eén van de leraars is ontslaan omdat hij een meisje zwanger gemaakt heeft. Tosca en Lotte hebben ook een nieuwe sport: zoveel mogelijk briefjes onder de deur van Hanne en Kurt schuiven. Aiko verwildert een beetje: ze wrijft al haar snotneus af aan haar T-shirt, haar handen aan de gordijnen en spuwt op de grond...

Donderdagavond had Rik plots koorts maar gelukkig is het (voorlopig) bij die ene avond gebleven.

Zaterdagochtend beleefd om 8 uur werd op de deur geklopt, een bevalling. Hanne en ik zijn er heen geweest, Chris en Sarah begonnen aan de drukke consulta's. Het kindje (mollig meisje) was er al om 8u45 na een spannend moment toen haar hoofdje even bleef steken en Hanne dan maar zonder handschoen en met ringen ook aan het hoofdje begon te trekken. Genoten van ontbijtje met koffie en terug naar clinica. Het was ook Dia de Cariño (Valentijn) dus na de drukke werkdag genoten we nog van pannenkoeken en een aflevering 'Het Eiland' (ondertiteld voor Sarah) op laptop.

Zondag eindelijk eens een echte ZONdag. Kurt bleef in Ixquisis voor het voetbal (gewonnen natuurlijk) en Hanne en ik en drie meisjes konden nog net mee met een minibus naar Yalanhuitz. Rik, Sarah en Chris zijn snel achtergestapt. Yalanhuitz is het dorpje waar Hanne en Eva gestart zijn met hun eerste kliniekje. Het lijkt een aangenaam dorpje, kleiner en netter, met zachtere natuur erom heen. We wandelden door een mooie vallei langs een riviertje. Op 15 minuten van de laguna kreeg Tosca een dip dus ben ik met haar achtergebleven en wat later keerde Rik ook terug met Lotte en Aiko. We genoten van rust, zon en water. Terug in Yalanhuitz bleek de minibus niet meer te rijden. Net toen we te voet wilden vertrekken, kwam gelukkig de chickenbus eraan. In Ixquisis aten we tortilla's met ei in een comedor alvorens aan de (zware) tocht terug naar Pojom te beginnen. Het zou al gauw donker worden maar als bij wonder werden we onderweg opgepikt door een dokter en laborant uit Huehue die een epidemiologisch onderzoek kwamen doen ivm de zieke kindjes (ojos amarillos). Ze vloekten wel met hun nieuwe jeep over de vreselijke weg. Moe maar tevreden terug thuis bij schemerdonker. Tosca vond het de mooiste dag tot nu toe.

Gisteren maandag weer goed gevuld, de dokter wou zoveel mogelijk bloedstalen afnemen en in de namiddag ben ik twee uur bezig geweest met een gevallen dronkaard. Ik heb zijn halve gezicht gehecht zonder verdoving terwijl hij de ganse tijd uitlegde dat hij een zoon van Jezus is en vergiffenis vroeg...

Onze tijd hier loopt op zijn eind, maandag vertrekken we normaal gezien met Hanne en Kurt in de jeep naar Huehue. Dinsdag dan nog naar Lago Atitlan om nog wat van vakantie te genieten, vrijdag naar Guatemala Ciudad en zaterdagavond 28 feb vliegtuig op om zondagavond 1 maart (18u30) toe te komen in Brussel...

Veel foto's zullen er waarschijnlijk niet meer komen op de blog, want het fototoestel is dankzij Aiko zondag ook in de rivier beland... Eerst leek het nog te werken maar nu niet meer.

Een prettige krokus(ski)vakantie voor jullie allen...

Valeska, Rik, Tosca, Lotte en Aiko.

In Yalanhuitz wachtend op de bus naar Ixquisis.

Genieten van de zon, Aiko op haar paardje Hanne.

Pannenkoekenavond op Dia de Cariño.

Aiko is helemaal gelanceerd, en geniet van alle meisjes die haar als pop zien.
We hoorden dat Carlos de mensen hier wijs maakt dat we er regelmatig nieuwe batterijen insteken...