Tosca en Lotte bij "rijke" vriendjes in Ixquisis, aan deze familie hebben we de draagzak van Aiko verkocht.Dag allen,
ondertussen al terug thuis maar toch nog de blog beetje afwerken...
De laatste vrijdag in Pojom waren er consultaties gepland in Yalambolop. Tosca, Lotte en Aiko wilden graag eens mee vanachter in de jeep! Ze waren natuurlijk weer een hele attractie in dat dorp, eerste blanke kindjes ooit gezien.
In de namiddag was er een volksvergadering: de zieke kindjes blijken toch hepatitis A te hebben dus werd er nog maar eens uitleg gegeven over minimale hygiëne en nutteloos antibiotica gebruik... En iemand uit het dorp had verklaard dat de oogdruppels van de Canadezen al jaren vervallen zijn en bedoeld zijn om de mensen blind te maken... Hij las de datum echter verkeerd (begint met jaartal: bij hem stond er op 2011/03 dus dacht hij dat ze vervallen waren op 20 nov 2003). We hadden hem gevraagd zelf zijn fout recht te zetten maar natuurlijk was hij er niet, dus heeft Kurt het uitgelegd, en er bij gezegd dat wij hier zijn om hen te helpen en niet om 's nachts goud te gaan zoeken zoals sommigen beweren...
De zaterdagochtend was Lotte ziek (overgeven) maar gelukkig ging het snel over, en na de middag konden we voor 't laatst gaan zwemmen in de rivier.
De zondag begon bewolkt maar we vertrokken toch te voet naar Ixquisis en eens we daar waren was er een stralende zon zodat de rivier daar ook nog eens kon getest worden door Tosca en Lotte terwijl wij samen met Hanne lekker luierden langs de oever. Na een maaltijd in een comedor vertrokken we terug om in Pojom alles op te ruimen en van vriendjes afscheid te nemen, met de nodige traantjes.
De maandagochtend rond 7 uur zijn we dan met de jeep van het project vertrokken richting Huehuetenango, met Hanne en Kurt, met Carlos en zijn dochtertje (die onderzoeken moest krijgen in het ziekenhuis ivm vermoedelijk tbc in de lymfeklieren) en met nog een man die mee moest ivm een container die vanuit België opgestuurd zal worden. Omdat het al zolang droog was konden we over de berg rijden naar Ixquisis en vandaaruit helemaal westelijk tot tegen de Mexicaanse grens en de Panamericana op naar Huehue. Dat scheelt een paar uur, maar het was toch nog 13 uur toen we er waren... Ondertussen hadden we al bericht gekregen van Sarah en Chris die in Pojom gebleven waren: een spoedgeval (appendicitis) onderweg naar Huehue met een auto van Don Nicolas.
Wij aten eerst iets in de kantine van het ziekenhuis en toen zijn Kurt en ik meegeweest met Carlos en Norma (zijn dochtertje) naar de emergencias. Het ziekenhuis is voor ons Westerlingen met geen woorden te beschrijven, maar ze doen hun best met de middelen die ze hebben. Toen Norma een kamertje had, kwam de vrouw met de appendicitis toe dus zijn we met haar ook nog meegeweest naar de spoedgevallen. Het was uiteindelijk al rond 18 u toen we samen in het hotel waren. We zijn na een douche (voor de eersten warm, voor de volgenden koud...) nog lekker gaan eten met Hanne en Kurt. Het was erg gezellig, jammer dat de kinderen moe waren en we dus moesten gaan slapen...
De dinsdagochtend na een ontbijt op een soort dakterras werden we door Hanne en Kurt afgezet aan de busterminal. Er vertrok onmiddellijk een chickenbus richting Guatemala Ciudad dus sprongen we er op en was het een vreemd en pijnlijk afscheid van Hanne en Kurt... Hopelijk zien we hen in augustus terug als ze in België zijn. De chauffeur van de bus reed als een gek, echt levensgevaarlijk. Die rit was zeker het grootste risico dat we met de kinderen genomen hebben. Aan een kruispunt drie uur verder stapten we uit en namen dan nog twee kleinere bussen tot in Panajachel. Panajachel is toeristisch (wordt ook Gringotenango genoemd) en ligt aan het meer van Atitlan, omgeven door vulkanen. Het leek ons nog mee te vallen van de toeristen en het was leuk om er te ontspannen, we maakten een boottocht, bezochten een natuurpark met apen, zwommen in het meer en het zwembad, kuierden rond, kochten souvenirtjes, gingen 's avonds lekker eten...
Vrijdag moesten we dan naar Guatemala Ciudad. Na onze laatste ervaring op de chickenbus hadden we een tourbusje gereserveerd dat via Antigua reed. Dat volgde een binnenweg door een mooie streek maar helaas met veel kronkels en Tosca was wagenziek... En dan dus terug in Guate, ons vertrekpunt. Nu veel drukker dan op 1 en 2 januari! In de 8 weken tussen ons vertrek en onze terugkomst hier hebben we zoveel meegemaakt en geleerd... Ik hoop dat we er nog lang iets van meedragen, alles meer relativeren, tevreden zijn met minder, wat vriendelijker zijn voor elkaar...
De vlucht naar huis verliep vlot, met een (voor ons) onverwachte stop in Panama. En de kindjes waren natuurlijk blij dat de opa's, oma en Nora hen stonden op te wachten!! Na een lange nachtrust zijn Tosca en Lotte vanmiddag al naar school geweest, tevreden dat ze hun vrienden terug zien...
Zo, misschien tot een volgend avontuur! (want kriebelen blijft het doen)
Valeska, Rik, Tosca, Lotte en Aiko
Nog wat genieten van de grootse ongerepte natuur...
dit zullen we nog het meest missen...
Nieuwsgierige kindjes in Yalambolop.
Eitjes, tortilla's en koffie als bedanking voor de consultaties in Yalambolop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten